Gatunki roślin CITES w Arboretum Bramy Morawskiej
6 stycznia 2020
CITES - Konwencja Waszyngtońska (konwencja o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem).
Arboretum Bramy Morawskiej, podobnie jak cały Racibórz, jest pod wpływem wkraczającego tu przez Bramę Morawską klimatu śródziemnomorskiego i leży w najcieplejszej strefie klimatycznej Polski. Wzdłuż Odry migrują więc tędy korytarzem ekologicznym z południa Europy gatunki ciepłolubne, dla których dodatkowym udogodnieniem jest sieć obszarów chronionych usytuowanych wzdłuż Odry: Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy "Wielikąt" na południe od Arboretum oraz na północ Rezerwat Leśno-Stawowy "Łężczok". Przykładem takiej rośliny może być symbol Arboretum - cieszynianka wiosenna (Hacquetia epipactis).
W runie leśnym występują tu gatunki rzadko spotykane, np. cebulica dwulistna (Scilla bifolia) czy przenęt purpurowy (Prenanthes purpurea).
Nie bez znaczenia jest bliskość Karpat i Sudetów. W lesie Obora, na terenie którego utworzono Arboretum Bramy Morawskiej, obserwowana jest charakterystyczna dla podgórskich nizin zwiększona ilość opadów. W połączeniu ze zróżnicowaniem gleb, licznymi potokami oraz pagórkowatym ukształtowaniem terenu, sprzyja to utrzymywaniu się gatunków preferujących wilgotne rowy czy zarośla oraz fragmentu łęgu olszowo-jesionowego.
Ze względu na historycznie ekstensywne użytkowanie lasu Obora, w wielu miejscach występują drzewostany ze znaczącym udziałem ponad dwustuletnich dębów oraz ponad stuletnich sosen, lip, modrzewi, grabów, jak też brzóz, olsz i świerków. Natomiast rośliny runa, a wśród nich wiele gatunków objętych w Polsce prawną ochroną, mogły wykształcić naturalne, trwałe stanowiska. Obecność wielu gatunków uważanych za gatunki wskaźnikowe lasów starych, potwierdza nieprzerwaną historię lasu Obora, który mógł rozwijać się i trwać swoim tempem.
